حجاب در شاهنامه
وقتی اشعار شاهنامه را میخواندم در جای جای آن زنان به عفت و حیا و پوشیده بودن خود افتخار میکنند این نشان میدهد در جامعه ایران زمانی که حکومت اسلامی نبود هم پوشیده و با عفت بودن ارزش محسوب میشد و این نشانگر ذاتی بودن میل به عفت و پوشش هست.
نمونه هایی از این اشعار:
منیژه:
منیژه منم دخت افراسیاب / برهنه ندیده، رُخم آفتاب
تهمینه در برابر رستم:
کس از پرده بیرون ندیده مرا / نه هرگز کس آوا شنیده مرا
شیرین در بارگاه شیرویه:
مرا از هنر موی بد در نهان / که آن را ندیدی کس اندر جهان
نه کس موی من پیش از این دیده بود / نه از مهتران نیز پوشیده بود